എന്റെ ബ്ലോവല്‍ ആരംഭിക്കുന്നു ..
ഒലക്കേടെ മൂട്.
ഇതിലെ ഞാന്‍ ഒഴികെ ഉള്ള എല്ലാ കഥാ പത്രങ്ങളും സാങ്കല്‍പ്പികം മാത്രം ആണ്. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ മരിച്ചവരോ ഇനി മരിക്കാന്‍ സാധ്യത ഉള്ളവരോ ജനിക്കാന്‍ ഇദയൊഇല്ലാതവരൊ ആയ ആരുമായും ഈ കഥക്കോ സന്ദര്ഭാങ്ങല്‍ക്കോ യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ല . ഉണ്ട് എന്ന് ആര്‍ക്കെങ്കിലും തോന്നുന്ന പക്ഷം വേഗം പോയി ഒരു മനശാസ്ത്രജനെ കാണിച്ചാല്‍ വേഗം സുഖം ആകും..ഇത് വെറുതെ ഒരു തമാശക്ക് എഴുതുന്നതാണ്..
ജോയ് ജോസഫ്‌
ഒലക്കേടെ മൂട്
ഒന്ന്
( ഉലക്ക എന്നതാണ് ശരി ഇവിടെ ചുമ്മാ ഒലക്ക ആക്കീതാണു !! )
നേരം പുലരുന്നതേയുള്ളൂ .. ഉറക്കച്ചടവില്‍ കിടക്കുന്ന സമയത്ത് ലോകാവസാനം എന്നാരോ നില വിളിക്കുന്നത്‌ കേട്ട് ഞാന്‍ പിടഞ്ഞെനീട്ടു പുറത്തേക്കു ഓടി. ഓടുന്നതിനിടയില്‍ ആണ് ഞാന്‍ അത് കണ്ടത് .. മൂട് തേഞ്ഞ ഒരു ഉലക്ക. തീമഴ വീഴുന്നെങ്കില്‍ വീഴട്ടെ, ഒലക്കേടെ മൂട് എടുക്കാതെ ഞാനില്ല എന്ന് പ്രതിജ്ഞ യോടെ അതെടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞു .. എല്ലാവരും ഓടുകയാണ് .. മൂട് കയ്യിലാക്കി ഞാനും ഓട്ടം തുടര്‍ന്നു.
കുറെ ദൂരം ഓടിയപ്പോള്‍ മുന്നില്‍ ഓടിയിരുന്ന ഒരു പെണ്ണ് പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അയ്യോ എന്റെ വളയും മാലയും എടുത്തില്ലേ എന്ന് നിലവിളിച്ചു. ഒപ്പം ഓടിയിരുന്നവര്‍ എല്ലാം പെട്ടെന്ന് നിന്നു. അവള്‍ സുന്ദരി ആയതിനാല്‍ പുരുഷ കേസരികള്‍ എല്ലാം ചുറ്റും കൂടി. അവളുടെ കണ്ണ് നീര്‍ തുടയ്ക്കാന്‍ ഒരു മത്സരം അവിടെ നടക്കുന്നതിനാല്‍ ഒലക്കേടെ മൂട് കയ്യില്‍ ഒതുക്കി പിടിച്ചു ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു. ആസ്വാസഗീതങ്ങള്‍ പാടി എല്ലാവരും അവളെ പൊതിയുകയാണ്.ഞാന്‍ ഒരു പാറപ്പുറത്ത് കയറി ഇരുന്നു അതൊക്കെ നോക്കി കണ്ടു. ചിലര്‍ മാലയുടെ നീളത്തെ പറ്റിയും ചിലര്‍ തൂക്കാതെ പറ്റിയും പരിശോധനയില്‍ ആണ്. ആശ്വാസ ഗീതങ്ങള്‍ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു "അല്ല കൂട്ടരേ..ഇങ്ങനെ നിന്നാല്‍ മതിയോ? തീമഴ വീഴില്ലേ? ഓടണ്ടേ? " പക്ഷെ ആര്‍ക്കും ആ ചോദ്യം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.ഇവിടെ സുന്ദരി ആയ ഒരു പാവം പെണ്ണിന്റെ മാലയും വളയും നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുംപോഴാ ഒരു തീമഴ!! അവരില്‍ ആരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. പെണ്ണാണെങ്കില്‍ പുളകിത ആയി നില്‍പ്പാണ്.. എല്ലാവര്ക്കും അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ഉള്ള തിരക്കല്ലാതെ മാലയും വളയും എടുത്തു കൊടുക്കണം എന്ന ചിന്ത ഒന്നും കാണുന്നില്ല.
ഞാന്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
ഇങ്ങനെ നിന്നാല്‍ മതിയോ? തീ മഴ വീണു ചത്ത്‌ കഴിയുമ്പോള്‍ കുഴ്ചിടാന്‍ നേരത്ത് അവളുടെ കഴുത്തിലും കാതിലും ഇടാന്‍ അതൊന്നും ഇല്ലെങ്കില്‍ എങ്ങനാ? ഉള്ളതിലെ വിരുതന്മാര്‍ മാല എടുക്കാന്‍ തിരിഞ്ഞോടി. എന്നാല്‍ അവര്‍ അവളുടെ കയ്യിലെ പിടി വിട്ടിരുന്നില്ല അപ്പോഴും.
അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.." ഒലക്കേടെ മൂട് " ,കൈ വിട്ടിട്ടു പോയി മാലെടുത്തു വാടേ.
നിനക്കെന്നാ ഇവിടെ പണി?.
ഒരു വിപ്ലവകാരി എന്നോട് തിരിച്ചു ചോതിച്ചു..
ഞാന്‍ ഈ ഒലക്കേടെ മൂടും പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ കൂവേ..
ഓഹോ.. അപ്പോള്‍ അതാണ്‌ ഒലക്കേടെ മൂട് അല്ലെ? അവന്‍ ആദ്യം ആയി കാണുകയാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു. ഞാനാകട്ടെ ഇതെത്ര ഒലക്ക കണ്ടതാ?
പെണ്ണ് പുളകം ആസ്വതിച്ചു നിര്‍വൃതിയില്‍ ആയി തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവളുടെ അധരങ്ങളില്‍ തേന്‍ കിനിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവളുടെ റോമ കൂപങ്ങള്‍ കാറ്റിനെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. തീക്കാറ്റ് വീശി തുടങ്ങുമ്പോഴും അവളുടെ മാംസ ഗോളങ്ങള്‍ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു തുടിപ്പ് അവശേഷിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു..
ഞാന്‍ നോക്കിയിരുന്നു..
കാരണം അവള്‍ ഒരു മായ ആയിരുന്നു എന്ന് അവര്‍ അറിഞ്ഞില്ല.ഞാനോ?
( തുടരും )
ഒലക്കേടെ മൂട്.
ഇതിലെ ഞാന്‍ ഒഴികെ ഉള്ള എല്ലാ കഥാ പത്രങ്ങളും സാങ്കല്‍പ്പികം മാത്രം ആണ്. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോ മരിച്ചവരോ ഇനി മരിക്കാന്‍ സാധ്യത ഉള്ളവരോ ജനിക്കാന്‍ ഇദയൊഇല്ലാതവരൊ ആയ ആരുമായും ഈ കഥക്കോ സന്ദര്ഭാങ്ങല്‍ക്കോ യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ല . ഉണ്ട് എന്ന് ആര്‍ക്കെങ്കിലും തോന്നുന്ന പക്ഷം വേഗം പോയി ഒരു മനശാസ്ത്രജനെ കാണിച്ചാല്‍ വേഗം സുഖം ആകും..ഇത് വെറുതെ ഒരു തമാശക്ക് എഴുതുന്നതാണ്..
ജോയ് ജോസഫ്‌
ഒലക്കേടെ മൂട്
ഒന്ന് ( ഉലക്ക എന്നതാണ് ശരി ഇവിടെ ചുമ്മാ ഒലക്ക ആക്കീതാണു !! )
നേരം പുലരുന്നതേയുള്ളൂ .. ഉറക്കച്ചടവില്‍ കിടക്കുന്ന സമയത്ത് ലോകാവസാനം എന്നാരോ നില വിളിക്കുന്നത്‌ കേട്ട് ഞാന്‍ പിടഞ്ഞെനീട്ടു പുറത്തേക്കു ഓടി. ഓടുന്നതിനിടയില്‍ ആണ് ഞാന്‍ അത് കണ്ടത് .. മൂട് തേഞ്ഞ ഒരു ഉലക്ക. തീമഴ വീഴുന്നെങ്കില്‍ വീഴട്ടെ, ഒലക്കേടെ മൂട് എടുക്കാതെ ഞാനില്ല എന്ന് പ്രതിജ്ഞ യോടെ അതെടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞു .. എല്ലാവരും ഓടുകയാണ് .. മൂട് കയ്യിലാക്കി ഞാനും ഓട്ടം തുടര്‍ന്നു.
കുറെ ദൂരം ഓടിയപ്പോള്‍ മുന്നില്‍ ഓടിയിരുന്ന ഒരു പെണ്ണ് പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അയ്യോ എന്റെ വളയും മാലയും എടുത്തില്ലേ എന്ന് നിലവിളിച്ചു. ഒപ്പം ഓടിയിരുന്നവര്‍ എല്ലാം പെട്ടെന്ന് നിന്നു. അവള്‍ സുന്ദരി ആയതിനാല്‍ പുരുഷ കേസരികള്‍ എല്ലാം ചുറ്റും കൂടി. അവളുടെ കണ്ണ് നീര്‍ തുടയ്ക്കാന്‍ ഒരു മത്സരം അവിടെ നടക്കുന്നതിനാല്‍ ഒലക്കേടെ മൂട് കയ്യില്‍ ഒതുക്കി പിടിച്ചു ഞാന്‍ നോക്കി നിന്നു. ആസ്വാസഗീതങ്ങള്‍ പാടി എല്ലാവരും അവളെ പൊതിയുകയാണ്.ഞാന്‍ ഒരു പാറപ്പുറത്ത് കയറി ഇരുന്നു അതൊക്കെ നോക്കി കണ്ടു. ചിലര്‍ മാലയുടെ നീളത്തെ പറ്റിയും ചിലര്‍ തൂക്കാതെ പറ്റിയും പരിശോധനയില്‍ ആണ്. ആശ്വാസ ഗീതങ്ങള്‍ കൂടി കൂടി വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു "അല്ല കൂട്ടരേ..ഇങ്ങനെ നിന്നാല്‍ മതിയോ? തീമഴ വീഴില്ലേ? ഓടണ്ടേ? " പക്ഷെ ആര്‍ക്കും ആ ചോദ്യം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.ഇവിടെ സുന്ദരി ആയ ഒരു പാവം പെണ്ണിന്റെ മാലയും വളയും നഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുംപോഴാ ഒരു തീമഴ!! അവരില്‍ ആരോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. പെണ്ണാണെങ്കില്‍ പുളകിത ആയി നില്‍പ്പാണ്.. എല്ലാവര്ക്കും അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ ഉള്ള തിരക്കല്ലാതെ മാലയും വളയും എടുത്തു കൊടുക്കണം എന്ന ചിന്ത ഒന്നും കാണുന്നില്ല.
ഞാന്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
ഇങ്ങനെ നിന്നാല്‍ മതിയോ? തീ മഴ വീണു ചത്ത്‌ കഴിയുമ്പോള്‍ കുഴ്ചിടാന്‍ നേരത്ത് അവളുടെ കഴുത്തിലും കാതിലും ഇടാന്‍ അതൊന്നും ഇല്ലെങ്കില്‍ എങ്ങനാ? ഉള്ളതിലെ വിരുതന്മാര്‍ മാല എടുക്കാന്‍ തിരിഞ്ഞോടി. എന്നാല്‍ അവര്‍ അവളുടെ കയ്യിലെ പിടി വിട്ടിരുന്നില്ല അപ്പോഴും.
അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.." ഒലക്കേടെ മൂട് " ,കൈ വിട്ടിട്ടു പോയി മാലെടുത്തു വാടേ.
നിനക്കെന്നാ ഇവിടെ പണി?.
ഒരു വിപ്ലവകാരി എന്നോട് തിരിച്ചു ചോതിച്ചു..
ഞാന്‍ ഈ ഒലക്കേടെ മൂടും പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ കൂവേ..
ഓഹോ.. അപ്പോള്‍ അതാണ്‌ ഒലക്കേടെ മൂട് അല്ലെ? അവന്‍ ആദ്യം ആയി കാണുകയാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു. ഞാനാകട്ടെ ഇതെത്ര ഒലക്ക കണ്ടതാ?
പെണ്ണ് പുളകം ആസ്വതിച്ചു നിര്‍വൃതിയില്‍ ആയി തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവളുടെ അധരങ്ങളില്‍ തേന്‍ കിനിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവളുടെ റോമ കൂപങ്ങള്‍ കാറ്റിനെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. തീക്കാറ്റ് വീശി തുടങ്ങുമ്പോഴും അവളുടെ മാംസ ഗോളങ്ങള്‍ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു തുടിപ്പ് അവശേഷിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു..
ഞാന്‍ നോക്കിയിരുന്നു..
കാരണം അവള്‍ ഒരു മായ ആയിരുന്നു എന്ന് അവര്‍ അറിഞ്ഞില്ല.ഞാനോ?
( തുടരും )
No comments:
Post a Comment